Social Money

Onze toekomstige koekhappende koningin heeft het goed gezien. Microfinanciering is hot, niet alleen bij Indiase naaisters die voor zichzelf beginnen, maar ook – vooral – op internet. In het begin keek ik vreemd op toen onze sales guy vertelde dat hij zijn geld investeerde via prosper.com. Via Prosper legt hij geld in op mensen en (kleine) projecten die geld nodig hebben. Daarom belegt hij tegenwoordig ook minder in ouderwetse aandelen.

Als Nederlander is dat even slikken. We zijn nogal behoedzaam met geld en dat is positief uitgedrukt. We willen vooral zekerheid. Daarom is het ook zo moeilijk om business angels te vinden in Nederland. We investeren graag in bedrijven die zich bewezen hebben, nieuwe ideeën zijn al snel te risicovol. Ik herinner me nog dat we ons eigen Respectance aan een selecte groep privé-investeerders presenteerden.

We waren die dag niet de enigen die een idee kwamen pitchen. Mijn partner en ik hadden een zo goed als volledig uitgebouwd concept. We hoefden de website eigenlijk alleen nog maar te lanceren, met de VS als thuismarkt. Het bedrijf dat na ons presenteerde, wilde een tastbare investering, een extra printmachine voor het bedrukken van steigerdoeken. Dit klonk de aanwezige investeerders erg bekend in de oren. De rekenmachines kwamen op tafel en al snel wisten de investeerders precies hoeveel meter zeil er extra geprint kon worden op deze nieuwe machine. Voor het gemak werd de droogtijd van de verf ook doorberekend. Zo was meteen duidelijk hoe snel de investering zichzelf zou terug verdienen.

Ons uitgebouwde concept vonden de investeerders – van een oudere generatie, had dat ermee te maken? – wat eng. En dan moest het geld ook nog eens in Amerika verdiend worden. Zoveel onzekerheid! Vonden zij.

Ik liep een beetje teleurgesteld de deur uit. Op een online marktplaats voor investeerders en geldzoekenden zou ik mijn idee veel beter hebben kunnen pitchen. Je kan daar man en paard benoemen, en bovendien deel je het risico samen met andere investeerders. Deze online sociale marktplaatsen voor investeerders zullen de diensten van banken gedeeltelijk vervangen. Het risico op je investering wordt verminderd omdat je dit deelt met anderen. Zulke privé-investeerders hebben geen duur kantoor aan de Zuidas. Hun overhead  is verwaarloosbaar.

Het essentiële verschil tussen de Nederlandse en Amerikaanse cultuur is dat wij alles verhullen wat de Amerikanen juist tonen. Als je in Nederland niet werkt en geld nodig hebt, wordt dat via staatssystemen keurig geregeld. Iedereen betaalt mee en we willen niet weten of ons belastinggeld terecht wordt besteed. We willen ook niet zien dat er mensen zijn die het minder hebben. In San Francisco liggen de straten vol met daklozen of andere nichegroepen aan de onderkant. Je wordt er dagelijks mee geconfronteerd. De staat onderhoudt je niet, daar moet je zelf voor zorgen. Een bewuste keuze van Amerikanen. Zonder blikken of blozen geeft de meerderheid van hen aan, geen of niet meer belasting te willen betalen. Zelfs VAT is een instrument van de duivel. Kom daar in Nederland maar eens om, hier gaat er zelfs zonder morren een procent BTW bij.

Hoe anders zou het zijn met een online marktplaats voor investeerders. Je kan zonder schaamte je gezinsfoto online zetten met de mededeling dat je geld nodig hebt voor de studie van je kind. De investeerders die een ander individu ook succes gunnen, zullen hier met liefde op inzetten. Een mooie gedachte om het nieuwe jaar mee in te gaan.

Bron: http://www.emerce.nl/nieuws/social-money